Październik miesiącem Maryi

Październik jest miesiącem szczególnie poświęconym modlitwie różańcowej. W każdej parafii w tym czasie organizowane są nabożeństwa różańcowe. Wierni odmawiają codziennie określoną tajemnicę i wypraszają szczególne łaski dla całej wspólnoty.

Modlitwa różańcowa jaką znamy, kształtowała się przez wiele wieków. Sama nazwa „różaniec” (rosarium) oznacza wieniec z róż, ogród różany. Jej początki sięgają średniowiecza gdzie zalecane było odmawianie kolejno 150 psalmów, lecz ze względu na brak powszechnej umiejętności czytania wśród wiernych, zrodził się zwyczaj odmawiania modlitwy „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Mario”. Obecny kształt modlitwy różańcowej upowszechnił św. Dominik około 1214 roku. Zaś oficjalnie jednolity Różaniec Najświętszej Maryi Panny zatwierdził papież św. Pius V w 1569 r., a później, na pamiątkę zwycięstwa chrześcijan nad Turkami pod Lepanto, ustanowił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. Św. Jan Paweł II w Liście apostolskim pisał: „różaniec jest modlitwą wyraźnie kontemplacyjną. Pozbawiony tego wymiaru, okazałby się wyzuty ze swej natury, jak podkreślał Paweł VI: »Jeśli brak kontemplacji, różaniec upodabnia się do ciała bez duszy i zachodzi niebezpieczeństwo, że odmawianie stanie się bezmyślnym powtarzaniem formuł, oraz że będzie w sprzeczności z upomnieniem Chrystusa, który powiedział: Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani (Mt 6, 7)«. Różaniec bowiem z natury swej wymaga odmawiania w rytmie spokojnej modlitwy i powolnej refleksji, by przez to modlący się łatwiej oddał się kontemplacji tajemnic życia Chrystusa, rozważanych jakby sercem Tej, która ze wszystkich była najbliższa Panu, i by otwarte zostały niezgłębione tych tajemnic bogactwa” (List apostolski Rosarium Virginis Mariae, pkt 12)

Dla św. Jana Pawła II modlitwa różańcowa miała wyjątkowe znaczenie. Często ją odmawiał, mówił o niej i pisał. W swoim pierwszym przemówieniu po wyborze na Stolicę Apostolską powiedział: „Różaniec jest moją codzienną modlitwą – i muszę powiedzieć, że jest modlitwą cudowną, cudowną w swojej prostocie i w swej głębi. W tej modlitwie powtarzamy wiele razy te same słowa, lecz są to słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej krewnej św. Elżbiety. Z tymi słowami łączy się cały Kościół. Równocześnie zaś w te same dziesiątki Różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, narodziny, narodu, Kościoła i ludzkości. Sprawy osobiste, sprawy naszych najbliższych zwłaszcza tych, którzy są nam najbliżsi, tych o których najbardziej się troszczymy, którzy nam leżą na sercu. W ten sposób i ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim”.

16 października 2002 roku św. Jan Paweł II do obowiązujących wówczas tajemnic: Radosnych, Bolesnych i Chwalebnych dodał tajemnice Światła, które odmawia się w czwartek.

Modlitwa różańcowa jednoczy ludzi. To modlitwa, która poprzez rozważanie tajemnic życia Jezusa i Maryi staje się bronią przeciwko grzechowi. Staje się tarczą ochronną przed złem, wzmacnia wiarę i dodaje sił w pokonywaniu przeciwności.

Msze święte