10 sierpnia 2025 roku XIX Niedziela Zwykła

„Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie.”

Ewangelia, którą dziś słyszymy przypomina nam o paruzji – czyli powtórnym przyjściu Jezusa na ziemię. Przypomina także nam o konieczności czuwania. Co to znaczy czuwać? Co to znaczy być „wierzącym i czuwającym”?

Czuwanie to nic innego jak nieustanna praca nad swoimi grzesznymi słabościami. Grzech jest czymś co plami naszą duszę, jest tamą dla Bożej miłości. Czuwanie to walka o świętość a fundamentem świętości jest łaska uświęcająca, czyli stan gdy na naszym sumieniu nie ma żadnego grzechu. Łaska uświęcająca potrzebna jest w godzinę naszej śmierci ale równie ważne jest to, aby w niej żyć na co dzień.

Gdy żyję w łasce uświęcającej patrzę na świat bardziej „oczami Boga”. Gdy mam wiele grzechów na sumieniu – patrzę tylko swoimi oczami.

Czy żyję w stanie łaski uświęcającej? Jak często korzystam z sakramentu pokuty i pojednania? Kiedy ostatni raz byłem przy kratkach konfesjonału?

Czuwajmy, bo nie wiemy kiedy nasz Pan przyjdzie!