Katecheza nr 355 – Wielka Sobota

Wielkanoc? Oczywiście, najważniejsze to poświęcić koszyczek. Bo przecież bez pobłogosławionej kiełbasy i jajka Zmartwychwstanie się nie liczy. Droga krzyżowa? Za długa. Rekolekcje? Nuda. Spowiedź? Może innym razem. Ale koszyczek – tu jesteśmy pierwszymi
w kolejce, z haftowanym obrusem i zajączkiem z czekolady, żeby było „tradycyjnie”. Jezus pokonał śmierć, a my pokonaliśmy jedynie kolejkę w cukierni.

Cała Wielkanoc sprowadzona do jajka w wiklinie. Chwała na wysokości – i majonez na stole.

Katecheza nr 354 – Wielki Piątek

Wielki Piątek. Dzień śmierci Boga. Ale spokojnie, przecież to tylko kolejna data w kalendarzu, prawda? Dla wielu katolików to idealny moment na zakupy, sprzątanie albo maraton seriali – bo przecież krzyż już był, a teraz liczy się wygoda.

Jezus konał w męczarniach, a my? My cierpimy, bo nie ma mięsa na obiad. Ukrzyżowanie? Nuda. Gorzkie żale? Ziew. Krzyż? Dekoracja, może ładnie wyglądać nad telewizorem. A może lepiej go zdjąć, żeby nie psuł wystroju nowoczesnego wnętrza.

Jezus umiera, a my przewracamy oczami, że nabożeństwo trwa ponad godzinę. Wielki Piątek boli – nie dlatego, że Jezus cierpiał. Boli, bo pokazuje, jak łatwo zapomnieliśmy, dla Kogo bije nasze serce. O ile jeszcze bije.

Katecheza nr 353 – Wielki Czwartek

Kapłan to taki facet, który zamiast kariery w korpo wybrał życie na plebanii. Zamiast żony – brewiarz, a zamiast dzieci – cała parafia. Jego „biuro” to konfesjonał, gdzie słucha więcej niż psycholog, ale za darmo. Nie nosi garnituru, tylko sutannę – bo czarny zawsze w modzie. W niedzielę rano pracuje, kiedy reszta jeszcze przekręca się na drugi bok. Czasem wygląda na świętego, czasem jakby szukał kawy i sensu życia. Ale bez niego nie byłoby Eucharystii.

Jeśli myślisz, że kapłaństwo to bajka, spróbuj powiedzieć kazanie do śpiącej parafii.

Katecheza nr 352

Niedziela Palmowa – ten dzień, kiedy kościół pęka w szwach, bo przyszli wszyscy, co mają w domu wodę święconą z jeszcze 2009 roku. Palmy większe niż sumienie, bo jak już raz w roku być w kościele, to z przytupem.

Słowa „Hosanna!” lecą z ust, które przez resztę roku milczą w czasie Mszy. Jezus wjeżdża do Jerozolimy, a „sezonowi” robią InstaStory z palmą w ręku. Tydzień później – Zmartwychwstanie, a tydzień później – znów puste ławki. Liturgia się kończy, wiara też. Ale spokojnie – do Bożego Narodzenia już tylko 8 miesięcy.

Katecheza nr 351

Nic tak wzroku nie poprawia jak perspektywa trumny. Ręce zimne, nogi sztywne, ale duchowy wzrok doskonały. Trumienne wieko jest najlepszą nauczycielką życia. Z katafalku widać wyraźne, która decyzja byłą mądra, a która tylko taką udawała.

Jeśli nie będziesz wiedział jaką decyzję podjąć, którą drogę wybrać przyjrzyj się jej przez drewniane, trumienne okulary.

Perspektywa wieczności ułatwia podejmowanie właściwych decyzji.

Katecheza nr 350

Gdy pycha zaprzyjaźni się z fałszem urodzi się obłuda.

Człowiek obłudny dba o „opakowanie” a nie o zawartość. Taka postawa prowadzi do zakłamania i duchowej ślepoty. Prawdziwa wiara nie polega na udawaniu i równo złożonych rączkąch, ale na szczerości serca i życiu zgodnym z Ewangelią.

Bóg pragnie ludzi autentycznych, którzy nie boją się przyznać do swoich słabości i pracować nad sobą. Lepiej być grzesznikiem szczerze szukającym Boga niż udawać świętość dla ludzkiego uznania. Obłuda niszczy wspólnotę, bo rodzi nieufność i fałsz.

Katecheza nr 349

Post to ważna praktyka duchowa. Uczy panowania nad sobą i zbliża do Boga. Nie polega tylko na ograniczeniu jedzenia, ale także na rezygnacji z tego, co nas oddala od Stwórcy. Pomaga dostrzegać potrzeby innych i otwiera serce na Bożą łaskę.
Wyrzeczenia oczyszczają duszę, wzmacniają wolę i uczą pokory. Post jest wyrazem miłości do Boga i prowadzi do duchowego wzrostu. Łączony z modlitwą i jałmużną przynosi liczne owoce.

Odchudzają się prawie wszyscy, poszczą niektórzy.

Katecheza nr 348

Jałmużna to nie tylko pieniądz to przede wszystkim gest miłości. Dając innym, nie tracimy a pomnażamy dobro w świecie. Prawdziwa hojność nie liczy, ile dała. Zastanawia się tylko czy dała z serca. Jałmużna bez miłości to tylko zimna powinność.

Bóg widzi nie tylko rękę dającą, ale i serce, które to czyni.

Katecheza nr 347

Czasami nie wiemy jakie rozwiązanie wybrać albo którą z życiowych dróg iść. I wydaje nam się, że to problem. Jednak prawdziwym problemem jest umiejętność odróżniania tego co dobre od tego co złe i wybieranie nie tego co trzeba.

Świętość to małe kroki, ale w dobrą stronę. Wielki Post jest idealną sposobnością na te „małe kroki” ku niebu.

Katecheza nr 346

„Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Kościół nie straszy tylko przypomina. Oprócz ciała masz też duszę. A ważniejsza niż apartament na ziemi jest kawalerka w niebie.

W Wielkim Poście Bóg z wyjątkową przychylnością rozpatruje wnioski o „niebieskie mieszkania”.

Wszystko można zmarnować, Wielki Post też.

Człowieku otwórz oczy, Bóg żebrze o Twoją uwagę.