10 sierpnia 2025 roku XIX Niedziela Zwykła

„Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie.”

Ewangelia, którą dziś słyszymy przypomina nam o paruzji – czyli powtórnym przyjściu Jezusa na ziemię. Przypomina także nam o konieczności czuwania. Co to znaczy czuwać? Co to znaczy być „wierzącym i czuwającym”?

Czuwanie to nic innego jak nieustanna praca nad swoimi grzesznymi słabościami. Grzech jest czymś co plami naszą duszę, jest tamą dla Bożej miłości. Czuwanie to walka o świętość a fundamentem świętości jest łaska uświęcająca, czyli stan gdy na naszym sumieniu nie ma żadnego grzechu. Łaska uświęcająca potrzebna jest w godzinę naszej śmierci ale równie ważne jest to, aby w niej żyć na co dzień.

Gdy żyję w łasce uświęcającej patrzę na świat bardziej „oczami Boga”. Gdy mam wiele grzechów na sumieniu – patrzę tylko swoimi oczami.

Czy żyję w stanie łaski uświęcającej? Jak często korzystam z sakramentu pokuty i pojednania? Kiedy ostatni raz byłem przy kratkach konfesjonału?

Czuwajmy, bo nie wiemy kiedy nasz Pan przyjdzie!

3 sierpnia 2025 XVIII Niedziela zwykła

„Byli jak owce nie mające pasterza”

Uczniowie wracają do Jezusa po swojej misji – zmęczeni, ale pełni zapału. Chcą opowiedzieć, co się wydarzyło. Jezus zaprasza ich: „Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco”. To niezwykle ludzkie. Jezus zna zmęczenie, zna potrzebę odpoczynku.

Ale ten odpoczynek nie trwa długo. Tłumy przychodzą. I co robi Jezus? „Zlitował się nad nimi”. Bo widzi w nich zagubienie. Nie karci ich za to, że przeszkadzają. Nie denerwuje się. Wzrusza się ich losem.

27 Lipca 2025 roku XVIII Niedziela Zwykła

Jezus uczy swoich uczniów modlitwy, pokazując, że wiara to nie tylko słowa, ale też postawa – mówimy do Boga jak do Ojca, prosząc z ufnością i pokorą. Przypowieść o natarczywym przyjacielu uczy nas wytrwałości: nawet jeśli od razu nie otrzymujemy, warto trwać w prośbie, bo Bóg odpowiada nie z powodu nacisku, lecz swojej hojności. Obiecuje: kto prosi, otrzyma; kto szuka, znajdzie; kto kołacze, temu zostanie otworzone – to zaproszenie do pełnego zaangażowania w relację z Nim. Jezus porównuje Boże dary do rodzicielskiej miłości – nie daje kamienia, węża czy skorpiona, ale to, co dla nas dobre, co buduje życie. Zatem modlitwa to zarówno łagodna prośba, jak i akt zaufania: w niej objawia się miłość Ojca – i Jego Duch, który pragnie zostać darem dla każdego, kto Go prosi.

20 Lipca 2025 roku XVI Niedziela Zwykła

„troszczysz się i zabiegasz o wiele…”

Dziś ewangelista zestawia nam dwie osoby – Marię i Martę. Jedna siada u stóp Mistrza a druga robi wszystko by pokazać, że jest idealną „Panią Domu”.

W każdym z nas jest coś z Marii i coś z Marty. Czasami potrafimy paść do stóp krzyża i wsłuchiwać się w Słowa Boga. Innym razem jesteśmy tak bardzo zabiegani, że nie mamy czasu, aby poświęcić chwili Bogu.

Ważne byśmy nasze życie, które jest darem Bożym przeżywali świadomie i refleksyjnie. Ewangelista zachęca nas dziś wszystkich, wszystkich bez wyjątku do rachunku sumienie, w którym jest tylko jedno pytanie: Kogo jest we Mnie więcej – Marii? Czy Marty? Bardziej zabiegam o sprawy Boże, czy doczesne?

13 lipca 2025 roku XV Niedziela Zwykła

Jezus posyła uczniów po dwóch, pokazując, że głoszenie Ewangelii dokonuje się we wspólnocie, nie w samotności. Nakazuje im iść bez zabezpieczeń, ucząc całkowitego zaufania Bożej opatrzności. Słowo Boże niesie moc — uczniowie wypędzają złe duchy i uzdrawiają chorych, nie swoją siłą, ale w imię Jezusa. To posłanie pokazuje, że każdy chrześcijanin ma misję — być świadkiem Bożego Królestwa tam, gdzie żyje. Ewangelia wzywa dziś, by porzucić przywiązanie do rzeczy i iść z sercem gotowym służyć — ubogo, pokornie, ale z mocą Ducha.

6 Lipca 2025 roku XIV Niedziela Zwykła

„Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”

Ewangelista w dzisiejszym fragmencie ewangelii przypomina nam o konieczności nieustannej modlitwy w intencji nowych i świętych powołań do życia kapłańskiego i zakonnego. Powołania kapłańskie dorastają w rodzinach. To tam w domu rodzinnym, wśród najbliższych Bóg wzywa swoich uczniów i uczennice do szczególnego pójścia za Nim. Rodzina jest miejscem dojrzewania powołania do kapłaństwa, życia zakonnego.

Modląc się o powołania, musimy nieustannie modlić się także za środowiska domowe, w których te powołania dojrzewają. Jednak każdy ochrzczony ma być świadkiem Jezusa Zmartwychwstałego. Każdy ma o Nim dawać świadectwo! Każdy ma być uczniem Jezusa. Jedni przy ołtarzu, inni w celi zakonnej, a jeszcze inni wychowując dzieci czy żyjąc samotnie.

Imiona nasza mają być zapisane w niebie, to powinno być motywacją dla wszystkich: kapłanów, zakonników, małżonków i osób samotnych do tego, by jeszcze wierniej wypełniać swoje życiowe powołania – ojca, męża, matki, żony, księdza czy siostry zakonnej.

29 Czerwca 2025 roku XIII Niedziela Zwykła

„Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”.

Dziś ewangelista Łukasz zadaje nam wszystkim pytanie: Czy idę za Jezusem? A jeśli tak to jak idę? Systematycznie? Czy tylko wtedy, gdy inne drogi zawodzą, wtedy niejako przymuszony „skręcam” na drogę wiary?

Jezus przypomina, że każdy kto chce iść za Nim musi „wyrzec się” świata. Jak to ktoś zapyta? Mam nic nie mieć, nikogo nie cenić,
bo w przeciwnym razie nie dostanę się do nieba?! Jezus w tym miejscu ewangelii pyta każdego z nas: Ile jesteśmy w stanie dla Niego poświęcić?! Które miejsce On, Pan i Zbawca zajmuje w naszym życiu? Może się okazać, że chrześcijanin kocha Jezusa, ale nie idzie za Nim bo bardziej niż na Bogu, zależy Mu na pracy, bardziej na rozwoju osobistym niż na tym duchowym. Albo kocha Boga i ceni niedzielną Eucharystię ale zimą, latem zaś Msza Święta przegrywa z działką i spacerami w słońcu.

Bóg w istocie pyta nas dziś o naszą hierarchię wartości. O moją hierarchie wartości! Które miejsce przydzieliłem Bogu w moim życiu? Pierwsze? Drugie? Pierwsze ale zaraz po działce, wolnym, karierze?

Ile Bóg ma miejsca w Twoim życiu? Ile miał w minionym tygodniu, miesiącu, roku?

22 Czerwca 2025 roku XII Niedziela Zwykła

„Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”

Ewangelista przypomina nam dziś, że chrześcijanin to ktoś kto naśladuje Chrystusa. Chrystus przyjął chrzest z rąk Jana. Każdy ochrzczony ma takiego swojego „Jana”, który obmył go z grzechu pierworodnego. Jednak bycie ochrzczonym nie wyczerpuje naśladownictwa Jezusa, wręcz przeciwnie dopiero je rozpoczyna.

Droga do nieba, droga za Jezusem to częściej droga pod górę, niż z góry. To przezwyciężanie siebie i swoich słabości. A nie uleganie zachciankom i pokusom podsyłanym przez szatana. W słowach Jezusa jest ogrom prawdy. By iść za Nim, często trzeba się zaprzeć siebie, zrezygnować z tego co proponuje świat a wybrać to co proponuje Bóg. Zaprzeć się, to też wziąć na barki „krzyż codziennych obowiązków”, trudnych relacji małżeńskich, rodzicielskich czy tych w środowisku pracy.

Droga Jezusa nie zakończyła się na Golgocie, jak niektórzy twierdzą. Ona tam miała swoje kulminacyjne miejsce. Zakończyła się
w Niebie, gdzie Jezus przebywa od Wniebowstąpienia.

Każdy z nas ma swoje Betlejem, swój Nazaret, a także swoją Golgotę. Każdy też będzie miał swój poranek zmartwychwstania. Życie chrześcijanina to wybór. Jezus mówi: wypełniaj przykazania z miłości do Mnie, a kiedyś będziesz ze Mną w raju. Szatan mówi, nie czekaj, rób co chcesz, możesz mieć raj już tutaj.

Wybór należy do nas. Czekam na obietnicę Jezusa, czy jestem niecierpliwy i wybieram „raj na ziemi”, ale bez Boga?

15 Czerwca 2025 roku Uroczystość Trójcy Świętej

„Gdy zaś przyjdzie On Duch Prawdy, doprowadzi Was do całej prawdy…”

Dziś myśli wszystkich osób wierzących koncentrują się w sposób szczególny wokół Trójcy Przenajświętszej, czyli wokół Boga Ojca, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Trójca, czyli Jeden Bóg w Trzech osobach. Trójca czyli Bóg Trynitarny.

Święty Augustyn przechadzając się po brzegu, zastanawiał się nad tajemnicą Boga w Trzech Osobach. Nagle spostrzegł dziecko, które wykopawszy mały dołek w piasku, wiaderkiem starało się napełnić go wodą. Święty zapytał chłopca, co ten robi. Chłopiec odpowiedział, że próbuje przelać ocean do tego dołka. Święty odpowiedział, że tego nie da się dokonać. Chłopiec odparł, że szybciej uda mu się przelać ocean do dołka, niż Jemu zrozumieć tajemnicę Trójcy Świętej.

Ludzki  rozum nie jest w stanie w pełni pojąć tej ogromnej tajemnicy Boga w Trzech Osobach. Jednak na końcu czasów i na to pytanie Bóg udzieli nam odpowiedzi. Teraz pozostaje modlitwa, a w te miejsca, w których rozum nie daje rady, należy zaprosić wiarę, i oczami wiary patrzeć na Tajemnicę Trójcy Świętej.

8 Czerwca 2025 roku Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

„Jeżeli mnie miłujecie będzie zachowywać moje przykazania”

Przeżywając uroczystość Zesłania Ducha Świętego, ewangelista Jan przypomina nam słowa Jezusa, mówiące o konieczności zachowywania przykazań. Naturalnym jest, że gdy człowiek kocha drugiego to pragnie Jego szczęścia. Gdy mąż kocha żonę, a rodzic dziecko to chce dawać mu szczęście. Z łatwością rezygnuje z siebie i swoich potrzeb, bo człowiek kochany i kochający potrafi się karmić miłością i szczęściem drugiego. Jednak każda miłość wymaga. Miłość nie jest dowolnością. Miłość nie jest obojętnością. Miłość jest zbiorem przykazań. Przykazań o tyle łatwych do wypełnienia na ile mocno kocham. Im bardziej kocham żonę, tym bycie jej wiernym jest łatwiejsze. Im bardziej kocham męża tym o uczciwość małżeńską łatwiej. Im mocniej kocham Boga tym łatwiej spełniać to o co On prosi. A Bóg prosi o spowiedź, o niedzielną Eucharystię i modlitwę poranną i wieczorną…

Jak jest z moją miłością do Boga? Może język mówi kocham, a nogi wolą odpoczywać niż stać w Kościele? Może język mówi wierzę, a kolana zapomniały jak się klęka?

Na szczęście Bóg w swoim nieskończonym miłosierdziu przewidział i takie sytuacje. Daje nam Swojego Ducha, Trzecią Osobę Trójcy Świętej, który przychodzi tak jak przyszedł do Apostołów w Wieczerniku.

Duchu Święty przyjdź i przemień nas…