17.11.2024 – XXXIII Niedziela zwykła

17 Listopada 2024 roku XXXIII Niedziela Zwykła

„Słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać
z nieba i moce na niebie”.

Ewangelista Marek przypomina nam wszystkim o paruzji. Paruzja to powtórne przyjście Chrystusa na Ziemię na końcu czasów.

Kościół w swoim nauczaniu nie podaje konkretnej daty końca świata. Nie mówi, też jednoznacznie jak ów koniec świata będzie wyglądał. Akcentuje jedynie fakt, że kiedyś ono nastąpi.

Końcem świata dla każdego z nas może być nasza śmierć, to na nią winniśmy być zawsze przygotowani. Czy dziś jestem na nią przygotowany? Czy jestem pojednany z ludźmi? Czy jestem pojednany z Bogiem?

Lekarstwem na lęk przed końcem świata w oczach człowieka wierzącego winna być łaska uświęcająca.

10.11.2024 – XXXII Niedziela zwykła

10 Listopada 2024 roku XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA

 „Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz”

Ewangelista Marek przez fragment swojej ewangelii dedykowany na dzisiejszą niedzielę pyta nas wszystkich o stosunek do pieniędzy.

Pieniądze są ważne, są potrzebne do normalnego życia. Jednak to one mają służyć ludziom a nie odwrotnie. Tymczasem jak jest
w moim życiu? Ja służę im, czy one służą mi?

W życiu wiele rzeczy da się kupić, jednak tych najważniejszych takich jak miłość, zdrowie, szacunek czy czas nie są na sprzedaż…

03.11.2024 – XXXI Niedziela zwykła

3 Listopada 2024 roku XXXI Niedziela Zwykła

„Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych”.

Dzisiejszy świat charakteryzuje się skrajnością postaw. Albo wiecznie pracujesz, albo nieustannie odpoczywasz. Albo kochasz nad życie, albo z całych sił nienawidzisz. Każda skrajność jest przejawem słabości.

Bóg zachęca do wyważenia. Do mądrego kochania drugiego człowieka i do szacunku do samego siebie.

Kochać mądrze drugiego człowieka to trudne zadanie, ale kochać mądrze samego siebie wcale prostszym zadaniem nie jest.

Módlmy się, o umiejętność mądrego kochanie siebie i drugiego człowieka.

01.11.2024 – Uroczystość Wszystkich Świętych

Uroczystość Wszystkich Świętych

1 Listopada 2024 roku

Wielu ludziom dzień dzisiejszy kojarzy się z wizytą na cmentarzu, zakupem wieńców, palącymi zniczami i „pańską skórką”. Ludzie wspominają dziś swoich bliskich zmarłych. Jednak tak naprawdę, dzisiaj Kościół przypomina o tych wszystkich, którzy ziemskim życiem „zapracowali” na niebo. Dziś przypada Uroczystość Wszystkich Świętych, tych którzy zostali wyniesieni na ołtarza, ale także tych wszystkich, których Kościół nie kanonizował a zajęli już swoje miejsce w Królestwie Niebieskim.

To nie jest wbrew powszechnej opinii, dzień smutku i zadumy, jak chciałby szatan. To dzień zwycięstwa przykazań, ewangelii, wiary nad grzechem i śmiercią. Ów dzień, może być przykry tylko dla wspomnianego wcześniej diabła, bo każdy święty to jego osobista porażka.

Warto dziś nawiedzając cmentarze pamiętać nie tylko o zniczach i kwiatach, ale także o modlitwie. Dziś chyba nikt nie zapomni
o zniczach czy kwiatach dla zmarłych. Ale niestety wiele osób zapomni o modlitwie nad grobem zmarłego. Nawet najpiękniejsze kwiaty czy wieńce, największe znicze czy lampy nie są w stanie otworzyć drogi do nieba, duszom czyśćcowym. A nasza krótka modlitwa, westchnienie, drobne wyrzeczenie, dobry uczynek czy nawet nasze osobiste cierpienie ofiarowane w intencji zmarłych może im otworzyć drogę do nieba. A gdy nasza modlitwa wyjedna zmarłym łaskę nieba, to mamy swojego świętego. Święty nie zapomina o tym, dzięki czyim modlitwom jest w niebie. Pamięta i pomaga, niech ta myśl towarzyszy nam dziś podczas odwiedzania naszych zmarłych.

27.10.2024 – XXX Niedziela zwykła

27 Października 2024 roku XXX Niedziela Zwykła

„Jezus mu rzekł: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła”

Św. Marek w dzisiejszym fragmencie ewangelii kolejny raz przytacza słowa Jezusa, który mówi: „Idź, twoja wiara cię uzdrowiła.”

Na kartach ewangelii możemy znaleźć wiele systuacji, w których Zbawca dokonuje cudu, dzięki wierze tego, który cudu dostępuje.

Wiara jest czymś więcej niż świadectwem chrztu czy obrazkiem komunijnym. Wiara jest relacją stworzenia ze Stwórcą.

Jak wygląda moja relacja z Bogiem? Jak Go traktuje? Codziennie z Nim rozmawiam, czy często o tym zapominam?

 

20.10.2024 – XXIX Niedziela zwykła

20 Października 2024 roku XXIX Niedziela Zwykła

„A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich.”

Marek Ewangelista przytacza dziś trudne słowa Jezusa. Chrystus przypomina co znaczy w Jego oczach być pierwszym, najlepszym.
W optyce świata pierwszy to często ten, który nikogo nie musi słuchać. To ten, któremu mają służyć. A Jezus mówi dokładnie odwrotnie. Jeśli coś potrafisz, umiesz – pomóż innym. Podziel się dobrem, które posiadasz. Daj coś z siebie światu.

Jakim pierwszym chcę być? Tym, który służy? Czy może tym, któremu służą?

13.10.2024 – XXVIII Niedziela zwykła

13 Października 2024 roku XXVIII Niedziela zwykła

„Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”

Dzisiejsza ewangelia ukazuje człowieka, zatroskanego o życie wieczne. Zadaje Jezusowi pytanie: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?

Pytanie niezwykle ważne. Pytanie, które dziś nawet wierzący rzadko kiedy sobie zadają? Pytanie, które dla wielu ludzi staje się jakimś absurdem. Dziś pytają raczej: Co robić, aby mieć wygodne życie? Co zrobić, aby znaleźć prawdziwą miłość na całe życie? Albo co robić, aby mieć dużo pieniędzy…?

A czy ja zadaje sobie takie pytanie: Co robić, aby osiągnąć życie wieczne?

06.10.2024 – XXVII Niedziela zwykła

6 Października 2024 roku XXVII Niedziela Zwykła

„Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo.”

W dzisiejszym świecie wiele słów traci swoje pierwotne znaczenie, a niektóre z nich przestają znaczyć to co znaczyły kiedyś. Można zaryzykować stwierdzenie, że jednym z takich słów jest słowo „zawsze”.  Dziś w przestrzeni społecznej zadomowiło się przekonanie, ze pierwsze małżeństwo jest „na próbę”, zaś dopiero ewentualny drugi związek jest tym na zawsze.

Czy to wina przykazań? Czy to wina kościoła? Czy może to wina człowieka, który jest tak zanurzony w świat doczesny, że już sam nie wie czego chce?

29.09.2024 – XXVI Niedziela zwykła

29 Września 2024 roku XXVI Niedziela Zwykła

„Unikać sposobności do grzechu”

„Czy warto się spowiadać często, skoro ciągle przynoszę do konfesjonału te same grzechy?” To pytanie słyszał zapewne każdy spowiednik. Więc jak warto, czy nie?

Diabeł to nikt inny jak anioł, który, gdy Bóg kazał mu by usługiwał człowiekowi, powiedział: nie! Szatan doskonale zna naszą naturę. Wie, jak i czym nas kusić byśmy upadli. Diabeł zdaje sobie doskonale sprawę, z tego, że pewne grzechy przychodzą nam z wyjątkową łatwością. My też o tym wiemy. Dlatego właśnie Jezus w dzisiejszej ewangelii mówi, byśmy unikali okazji do grzechu, czyli sytuacji,
w których diabeł niewiele musi się napracować byśmy zgrzeszyli.

Jeden ze świętych, gdy miał problem z „czystym” patrzeniem na kobiety, unikał patrzenia na nie w ogóle. Po kilku latach stosowania tej praktyki, nabył umiejętność zaglądania w głąb ludzkiej duszy, nie patrząc wcale na ludzkie ciało. Idąc tym tropem, my gdy mamy problem z właściwym użytkowaniem internetu, powinniśmy ograniczyć korzystanie z niego, do niezbędnego minimum. Gdy nie potrafimy rozmawiać z innymi, nie obgadując, tych, którzy akurat nie biorą udziału w dyskusji, powinniśmy ograniczyć nasze rozmowy. Ojciec Pio, mówił, że „tam gdzie jest wiele słów, tam jest też wiele grzechów.”

Święci nie tylko wstawiają się za nami u Boga, oni są już tu na ziemi przewodnikami na drodze do tego jak zdobyć świętość, poprzez walkę ze swoimi ludzkimi słabościami. Przyzywajmy często ich wstawiennictwa, niech nie będą bezrobotni.

22.09.2024 – XXV Niedziela zwykła

Odpust Parafialny w  Sanktuarium Św. Ojca Pio

22 Września 2024 roku

Dziś w naszym Sanktuarium przeżywamy uroczystości odpustowe ku czci św. Ojca Pio. Słowa ewangelii, które przewidziane są na wspomnienie świętego z Pietrelciny to ewangelia Mateusza 1, 25-30, mówiąca o tym, że tajemnice królestwa zostały objawione prostaczkom.

Bóg stwarzając człowieka, chciał by ten po ziemskim życiu trafił do nieba. Powołanie do świętości to główne powołanie człowieka na ziemi. Bóg nie stworzył nas na zatracenie, lecz do wiecznego szczęścia w niebie. Jednak dając nam wolną wolę niejako „liczył” się
z tym, że jego miłość przez niektórych zostanie wzgardzona. Jedyną właściwą odpowiedzią na miłość, jest miłość. Świętość, to właśnie odpowiedź człowieka na miłość Boga. Stworzenie, które zrozumie co uczynił Stwórca, poświęcając swojego Syna na Golgocie, musi odpowiadać miłością na miłość.

Św. Ojciec Pio to zakonnik, który całym swoim życiem odpowiadał na Bożą miłość. Swoje powołanie do świętości realizował
w powołaniu kapłańskim. Nie wygłosił jednak wielu porywających homilii, nie zasłynął jako wyjątkowy duszpasterz. On był przede wszystkim spowiednikiem, „więźniem” konfesjonału. Czekał tam na zatwardziałych grzeszników. To właśnie tam „wyrywał” ludzkie dusze z sideł diabelskich. Był wymagającym spowiednikiem, a mimo to pod jego konfesjonałem ludzie godzinami czekali w kolejce, „czując” Jego wyjątkową więź z Bogiem.

Przeżywając wspomnienie naszego Patrona, przyzywajmy Jego wstawiennictwa w naszych ziemskich potrzebach. Módlmy się by nauczył nas właściwie się spowiadać. Bo to właśnie przy kratkach konfesjonału dokonuje się nasze zbawienie. To istotny sakrament,
od właściwego przeżywania spowiedzi zależy nasze zbawienie. Każdy bowiem grzeszy, ale nie każdy dobrze się spowiada.

Święty Ojcze Pio, módl się za nami, byśmy potrafili właściwie oczyszczać naszą duszę w sakramencie Pokuty i Pojednania!